Bazen hayat insanın karşısına hiç beklemediği bir anda yeni bir pencere açar. O pencerenin ardında, daha önce varlığını bilmediğimiz bir ışık vardır. Bakışlarımız, o ışığın sıcaklığında kendiliğinden dinlenir.
İçimde uzun süredir sessizce duran bir sızı vardı, farkındaydım. Ama dün, bu sessizliği delen bir kıvılcım belirdi. Onun gelişi, sanki zamana başka bir anlam yükledi.
Lafların yetersiz kaldığı bir şeyden bahsediyorum. Henüz adı konmamış, ama çok uzun zamandır yolu gözlenen bir duygudan… Fakat bildiğim şu: bu his, uzun zamandır beklediğim bir dinginliği bana hatırlattı.
Gözler bazen kelimelerin söyleyemediğini fısıldar. Dün yaşadığım an, bana tam da bunu öğretti. Bazen sadece görmek yetiyor; kelimelere ihtiyaç duymadan anlaşabilmenin huzuru var.
Okumaya devam et Bu İlk Leydi, Gönlümde Ebedi Naz